نقل شده: «در روز یکشنبه ای از ماه ذی القعده پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله رو به اصحاب کرده، فرمودند: ای مردم! کدام یک از شما می خواهید توبه کنید؟ اصحاب گفتند: همه می خواهیم توبه کنیم. حضرت فرمودند: پس غسل کنید و آن گاه وضو بگیرید سپس چهار رکعت نماز به جا آورید. (دو نماز دو رکعتی)
در هر رکعت، یک حمد، سه قل هو الله و یک بار سوره ی ناس و فلق را بخوانید و پس از نمازها هفتاد بار استغفار نمایید. (مثلاً استغفر الله ربی و اتوب الیه) و در پایان بگویید:
«لا حول ولا قوه الا بالله»، «یا عزیز یا غفّار اغفرلی ذنوب و ذنوب جمیع المؤمنین و الؤمنات فانّه لایغفر الذنوب الا انت».
آن گاه حضرت فرمودند: بنده ای از امت من چنین عملی را انجام نمی دهد مگر آن که از آسمان به او ندا می رسد: بنده خدا! اعمالت را از نو شروع کن که توبه ات قبول و گناهانت بخشیده شد! فرشته ی دیگری ندا می کند: ای بنده! مبارک باد بر تو و بر خانواده و خاندانت! فرشتگان دیگر نیز صدا می زنند: در روز قیامت دشمنانت را از تو راضی می نمایند، با ایمان از دنیا می روی، دینت از تو گرفته نمی شود. . . »
این نماز هم در کتاب «المراقبات» و هم در رساله «لقاء الله» میرزا جواد ملکی تبریزی ذکر شده است.
