باتو می گویم مروه ی نجیب

تااین زمان نمی دانستم شهادتی باشد که فقط مال ماست،دخترانه ی دخترانه.نمی دانستم همین روسری وچادر که هر روز سر می کنیم شهادت ساز است،مثل ایمان،مثل عقیده،مثل طرز تفکر.از امروز به چادرم به گونه ای دیگر نگاه خواهم کرد.چادرم را مثل ایمان وعقیده ام حفظ خواهم کرد.تلاشم را خواهم کرد...

حالا می فهمم معنی آن جمله را که پیر عزیز ودوست داشتنی و فرزانه مان می گفت قرآن کریم انسان ساز است و زن نیز...

18ضربه چاقو آن هم در حضور ماموران دادگاه،قاضی وشاهدان عینی،از سوی متهمی که قرار بود محاکمه شود.تنها جرم مروه شربینی آن بود که محجبه بود وبه همین دلیل ماه ها پیش قاتل نژاد پرست آلمانی در پارک به اوحمله می کند وبعد هم در دادگاه در برابرچشم فرزند خردسالش با18ضربه چاقو اورا به طرزفجیعی می کشد در حالی که باردار بود و اوشهیده ی حجاب شد.

به نام خدای سیب، خدای باران،خدای ماه وخدای دلهای بی قرار.
به نام خدای اقرب الیه من حبل الورید.خدایی که همین نزدیکی هاست.
خدایا تو چه قدر خوبی! خدایا ما هرروز تصمیم می گیریم که خوب باشیم،خوب حرف بزنیم، به همه کمک کنیم، اما وقتی بین ترافیک ماشین ها و دودهای موتورها و چراغ های همیشه قرمز می ایستیم همه چیز یادمون میره.
خدایا توچه قدر خوبی!

خدایا ما هرروز تصمیم می گیریم که به تو نزدیکتر شیم. هروقت غصه ای داریم اونقدر بغض گلومون رو فشار میده که وقتی نماز می ایستیم گلوله های اشکمون، جای ما به سجده می افتند، اما باز از تو دوریم و حسرت آغوش تو در دلمون.
خدایاتو چه قدر خوبی!

خدایا ماهرروز زمزمه می کنیم که «الهی وربی من لی غیرک»، اما وقت شادی هامون که میشه تورو از یاد می بریم و اسم تو رو میذاریم داخل همون کتاب قرآنی که گوشه طاقچه ی خونمون خاک می گیره و ماه رمضون بازش می کنیم چون ماه رمضونه دیگه ،بی هیچ انگیزه ای!
خدایا تو چه قدر خوبی!

خدایا اگر تو خنده هامون با تو نباشیم، تو، شادی به خنده ی ما واگر کمی دلمون بگیره تو اونقدر ناراحت میشی که به آسمون اجازه ی لبخند نمیدی وبارون خوشگلش رو می فرستی تااشکهای آدما رو بشوره.
خدایاتوچه قدرخوبی!

خدایا وقتی دلمون از دست آدمهای دور وبرمون می گیره، وقتی حرفمون حقه وآدمها میگن نا حقه، وقتی نمی تونی تو گیرودار همون بغض، جواب نا حقیشون رو بدی، مثل بچه ها لبخند روی دلت می شینه که آی!اگه به خدا نگفتم. اون وقت موقع نماز سرت رو روی شونه ی خدا میذاری وبراش درد دل می کنی وآروم آروم خوابت میبره.
خدایا توچه قدر خوبی!

خدایا! خیلی ها ذهن ناقص من رو به سخره می گیرن که چرا عالی ترین واژه ها رو برای ستودن خدا استفاده نمی کنی! اما ذهن هرکس به گونه ای است. برای من زیباترین و عاشقانه ترین واژه، «خوب» است.
پس خدایا توچه قدر خوبی!!!

خدایابه مااجازه ی عاشق توشدن ودل بریدن از زمینی ها راعطاکن.
آمین!

امشب دلم هوای حرمت را کرده، هوای گنبد طلا، هوای پرچم سبزش

امشب دلم هوای خدامت را هم کرده،امشب دلم می خواهد به پابوست بیایم وسلام بدهم ویک دل سیر حرمت رابه تماشا بنشینم.امشب دلم برای حرمت،نه! برای خودت تنگ شده است.امشب دلم چه بی قراری می کندبرای دانه دادن به کفترهایت،امشب دلم چه بی شکیب است برای آب خوردن از صحن سقاخانه ات...

امشب یاد آن شبی کردم که دل بریده از همه عالم دست دردست دلم راهی حرمت شدم...

یادت می آید آن شب زن سیاه پوستی راکه اشک هایش از جنس بلور بودند و از توحاجت می خواست.به یاد داری آن پسر بچه ای که روی ویلچر سرش را کج گرفته بود و به پنجره ی فولادت زل زده بود.شاید فکر میکرد این همه آدم دراین ظلمت شب چه چیز را طواف می کنند؟!!شاید می اندیشید قفل هایی که به ضریحت بسته شده اند چگونه باز می شوند؟وشاید...

و شاید به پاهای فلج شده اش نگاه کرد وآرزو کرد که ای کاش می توانست مانند بقیه بچه ها در صحنت بدود وبا کبوترها بازی کند.

خاطرت هست زنی که صدای شیونش صحنت را روی سرش گذاشته بود.فکر میکنم مادرهمان کودک بود ،اما نمی دانم چه شد که آرام گرفت.شاید، نه حتما توارامش کردی...

شاید دعای ان کودک مستجاب شد ،چون هجوم زائر بود که پیراهن آن پسربچه رابه چشم وقلب می مالیدند.اما او آرام نداشت و خیره به جایی شده بود. انگارچشم هایش کسی رابدرقه می کرد.شاید توآمده بودی اماچرا من ندیدمت...

آنشب چه قدر از خودم خجالت کشیدم، چه قدر از توشرم کردم .آنشب دلم را به دست کبوترها سپردم وبرای دلهای تنگ زائرهایت دعاکردم.

یا ضامن آهو...

امشب چشم پرنیاز مرا وعده ی دیدار عطا کن.

امشب دست دلم رابگیر ومرا زائرحریم پرحرمتت کن.

السلام علیکم ورحمه الله وبرکاته.

  -سلام؛این اولین قدم من تو دنیای مجازیه! همه ما تو اولین قدممون اولا خیلی عالی راه نمیریم، ثانیا به تشویق(در اینجا نظرات ارزشمند شما!) نیاز داریم تا از حرکت نایستیم!
-این مطلبو در مورد اردوی جهادی که تابستان رفته بودم نوشتم. یه کم دیر شد ولی ...! 
-اثر جدید سامی یوسف به زبان فارسی+فایل صوتی
-بازدیدکنندگان بالاترین از کجا هستند؟+نمودار
-عکس/ محلی برای چسباندن آدامس!

اگه یه روزی خسته بشی ازدود ودم شهر، خسته بشی از نگاه های پر حرف مردم ، خسته بشی از سفره های رنگارنگ وبی هیچ رنگی ازخدا ، خسته بشی از خونه های سنگی، حتی ازفرش های قرمز زیر پات یعنی دلت دوباره هوای روستا کرده.

هوس اردوهای جهادی . وقتی با مینی بوس فاصله ی محل اسکان رو طی می کنی و بچه های قد و نیم قد دختر و پسر با لباسهای خاکی ، با چشمانی بی قرار ، بی هیچ قیدی از پوشیدن کفش و دمپایی ، با شنیدن صدای بوق دنبال مینی بوس میدون ، وقتی صبح برای شروع کلاس جمعیتی از بچه ها رو می بینی که حداقل ساعتی زودتر از تو به شوق دیدن تو اومدن و تو باید به اونها بخندی چون اونها بی هیچ دلیلی می خندن! غذاشون نون و آبه و می خندن ، سرکلاس مداد رنگی و کاغذ ندارن و می خندن ، به غلط های بی انتهای املاشون می خندن ، به کاردستی ساده ی کاغذی تو می خندن ، از تنبیه های معلم مردشون میگن ومی خندن....

وقتی ظهر ها باگریه میرن خونه وبعدازظهر ها به عشق خوندن شعرهای تو زیر گرمای آفتاب خواب رو بر خودشون حروم میدونن تاروی میزونیمکت هایی بشینن که روزی از ترس آقا معلم جرات بلند شدن از اونها رو نداشتن.

شب نشینی شبها با بچه ها توی محل اسکان رو پتویی که شاید اونقدر هم تمیز نباشه ، رفت و آمد سوسک ها و حتی اونقدر هم مهم میشی که عقرب ها هم برای دیدنت سری به محل اسکان می زنند! دعوای سر شستن ظرف ها ، نوبت گرفتن برای حمام آب سرد ، خوردن غذای مورد علاقه ات یعنی نون وپنیر وخربزه! نه فکرنکن تنوع نداشتیم گاهی هم نون وپنیر وطالبی!

صفا وسادگی اهالی روستا ، محبت بی دریغشون به ما ، دستهای پینه بستشون ، صورتهای سوخته زیر نور آفتاب ، چشمهای خسته وبی رمق از کار و لبخندی که هیچ وقت با این همه سختی معنای اونو نفهمیدیم. اونجا دیگه لازم نبود چادرت رو جمع کنی تاخاکی نشه چون همه خاکی بودن وما به خاکی شدن چادرمون  توجهی نداشتیم. لازم نبود حرف های قلمبه سلمبه بزنی تا همه تو رو قبول کنن و جلوت خم وراست بشن، اونجا اهالی برای یاد گرفتن یه آیه قرآن برای یه عمر تو رو با دعاشون بیمه میکنن. خبری هم از نسکافه وقهوه نوشیدنی نبود چای توی استکان کمر باریک.

شبها زیر نور ستاره ها می دیدم نماز شب خوندن بچه ها وحسرت می خوردم، می شنیدم ضجه های شبانه وحسرت می خوردم، می دیدم مناجات امیرالمومنین خوندن ها وحسرت می خوردم، می دیدم کسانی رو که غذای شبشون رونمی خوردنو سحر با خوردن اون روزه می گرفتن....

اونجا همه بنده های ناب وناز خدا بودن که ما رو اشتباهی با اونها برده بودن. اونجا دیدم چه قدر عقبم، اونجا دیدم چند تا نماز شب بدهکارم، دیدم چندتا معذرت خواهی بدهکارم دیدم وحس کردم فاصله ی بین من و...

خداوند تو نزدیکتر از رگ گردنی ومن...

اللهم ارزقنا جهاد فی سبیلک.