سید شهیدان اهل قلم ، مرتضی آوینی:

ای دل! صحرای بلا به وسعت تاریخ است و تا مومنین را به بلایی کربلایی نیازمایند، رها نمی کنند. می انگاری که با یک زبان در دهان گرداندن که یا لَیتَنا کُنا مَعَکُم تو را واگذارند که در صف اصحاب عاشورایی امام عشق محشور شوی؟ زنهار که رسم دهر بر این نیست. دهر بر محور حق و عدل می چرخد و تا تو کربلایی نشوی، تا سلاح در کف نگیری و پای در میدان ننهی و بر غربت و مظلومیت و جراحت و درد و سختی و شدت و اسارت صبر نورزی، تو را به خیل عاشوراییان نمی پذیرند.

________________________________

پی نوشت :

در تاریخ (کتاب حیات فکری و سیاسی امامان شیعه) آمده است که هنگامی که حسین در مسلخ بود یک عده روی یک تپه نزدیک قتلگاه دست به دعا برداشته بودند که خدایا حسین را یاری کن! یک عده داشتند نماز جماعت می خواندند!! امام حسین هم می گفت: «هل من ناصر ینصرنی » .   ولی دست به سلاح نبردند یعنی در قتل حسین شریک شدند !! خیلی هامون مثل سیب زمینی بی رگیم ! دیروز تو فلسطین حداقل 200 نفر شهید و 1000 نفر مجروح شدند خیلی هامون حتی برای اونا دعا نکردیم که خدایا او نا رو یاری کن ! را ستی اگه ما تو کربلا بودیم چی کار می کردیم ؟ جزو کدوم دسته بودیم؟!! 

زیارت عاشورائی ارزش دارد که در خدمت مفهوم عاشورا باشد والا خودش می شود ضد عاشورا! اگه ما اکتفا کردیم به یه زیارت عاشورا خوندن و بعدش هم خیال کردیم با این کارها دیگه تکلیفمون رو ادا کردیم ، وا ویلا!!